Wij hebben allemaal een groot lijf met daarop een veel kleiner hoofd. Maar toch geven we dat kleine stuk van ons lichaam de hoofdrol. We kunnen niet om ons hoofd, en alles wat daarin gebeurt, heen. Sterker nog, we voelen onze hele lijf niet meer omdat we alles nodig hebben om naar ons hoofd te moeten luisteren. Ons hele lichaam lijkt alleen maar uit hoofd te bestaan.


Met dat idee, ons lichaam is ons hoofd, is het dan ook heel lastig om ons hoofd iets minder belangrijk te maken. En hetgeen we eigenlijk willen, rust en stoppen met denken, lijkt onmogelijk. Want dat hoofd zijn wij! Door het te willen stilzetten, geven we ons hoofd juist nog meer aandacht. We bedenken hoe we dat zouden kunnen doen. Zie je het paradoxale hierin?


Wat we dus niet moeten doen is gaan bedenken hoe we ons hoofd leeg kunnen maken. Of jezelf opleggen dat je niet zoveel moet denken. Nee, wat heel effectief is, is je niet focussen op je hoofd en je denken maar juist op de rest van je lichaam.


Dat betekent voelen, voelen van je lijf. En dat is makkelijker dan je denkt. Je kunt het nu al doen, terwijl je dit leest en je hoofd dus gebruikt. Voel ook eens je benen nu, beweeg ze eens, knijp als je weet hoe dat moet, je beenspieren eens. Beweeg je voeten, je tenen en voel ze eens. Voel je billen op de stoel, als je zit. Voel de stoel, is deze hard of zacht. Als je staat, knijp je je billen eens bij elkaar en dan weer voelen. Voel eens heel bewust allerlei delen van je lijf.                                            En daarna, punt. Dus niet gelijk weer bedenken wat je voelt en daar misschien over gaan oordelen, want dan zit je gelijk weer in je hoofd. (zo snel gaat dat) Nee, alleen maar voelen en dan punt.


Het voelen gaat steeds verder en dieper zodat je ook naar je lijf kan gaan luisteren maar dat komt nog wel, eerst maar eens even de aandacht naar je lijf en deze voelen. Gedachtes hoor je nu niet, voor even stop je met denken. Alleen maar door te voelen.